Ignacy Jan Paderewski - pianista, polityk, Ojciec Niepodległości.

- 3/29/2020

Ignacy Jan Paderewski urodził się w 1860 roku w Kuryłówce na Podolu, gdzie już od najmłodszych lat przejawiał fascynacje muzyką, a w szczególności grą na fortepianie. Pobierał nauki gry w Warszawskim Instytucie Muzycznym, lecz w 1881 roku wyjechał w celu dalszego kształcenia do Berlina. Choć był uważany za geniusza muzycznego, to sam twierdził że musi się jeszcze wiele nauczyć, a potrafił ćwiczyć nawet 12 godzin dziennie. Dzięki poznaniu słynnej polskiej aktorki, Heleny Modrzejewskiej, mógł kontynuować naukę w Wiedniu, lecz kilka lat później sam został nauczycielem w Strasburgu. Swój debiut osiągnął w 1887 roku, a koncertował między innymi w Paryżu, Londynie oraz w USA gdzie musiał osiedlić się na stałe ze względu na sytuacje finansową. Zdobył tam ogromną sławę, pieniądze oraz wpływy. Często podróżował na ziemię polskie gdzie wygłaszał przemówienia o charakterze niepodległościowym , a po wybuchu I Wojny Światowej niejednokrotnie podkreślał sprawę polską. Założył Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce oraz przekazywał liczne darowizny na rzecz innych propolskich organizacji, a w 1917 roku został przedstawicielem Komitetu Narodowego Polski, na czele którego stał Roman Dmowski. Dzięki swojej sławie i wpływom mógł się zbliżyć do ówczesnego prezydenta USA Woodrowa Wilsona, przez co sprawa polskiej niepodległości znalazła się w słynnych 14 punktach Wilsona. Przybył do Polski po powrocie Józefa Piłsudskiego do Warszawy i objęciu przez niego władzy w 1918 roku. Niedługo potem udał się w podróż do zajmowanego przez Niemców Poznania, gdzie jego słynne przemówienie dało początek udanemu powstaniu wielkopolskiemu co znacznie umocniło pozycje Polski na arenie międzynarodowej. Rok później został mianowany premierem II RP oraz wraz z Romanem Dmowskim był polskim delegatem na konferencji pokojowej w Paryżu. Nie udało się im jednak zrealizować wszystkich swoich postulatów, jednak był uważany za dobrego negocjatora i dyplomatę. Został mianowany również na wysłannika rządu do Ligi Narodów, jednak z tej jak i z funkcji premiera niedługo potem zrezygnował. Bywał też mediatorem w rozmowie Piłsudskiego z Dmowskim, sam krytykował za nieudolne działania prawicę jak i lewicę polskiej sceny politycznej, a w 1935 roku założył wraz z Władysławem Sikorskim Front Mogres stojący w opozycji do autorytarnych rządów Sanacji. W 1922 roku powrócił do USA, gdzie dawał niezwykle popularne koncerty, dzięki czemu udało mu się zdobyć astronomiczną, jak na tamte czasy sumę 500 tys. dolarów. Część z tych dochodów przeznaczał bezrobotnych amerykańskich muzyków, niestety zawał serca i wybuch II Wojny Światowej uniemożliwiły dalsze koncertowanie. Był członkiem rządu Polski na uchodźctwie oraz przewodniczącym Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polski. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia wyjechał jeszcze do USA, aby zaciągnąć kredyt na finansowanie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Był również wpisany na Czarną Księgę, czyli na listę wrogów III Rzeszy, którzy mieli zostać w pierwszej kolejności zamordowani. Paderewski zmarł na zapalenie płuc 29 czerwca 1941 roku, w pokoju hotelowym Hotelu Buckingham na Manhattanie. Pośmiertnie został odznaczony orderem Virtutti Militari i za sprawą prezydenta Franklina Delano Roosevelta został pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington. Jego serce jednak zostało umieszczone w urnie-płaskorzeźbie w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown.

Tutaj kilka przykładowych zdjęć i obrazów: